|
|
|
|
|
|
|
|
|
Johan  |
|
|
|
 Marijke |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
In de bovenste rij bevinden zich de foto's van mijn grootouders (v.l.n.r.): de Boer, Atsma, Postma en Mulder
en die van Marijke: ten Hove, Dijkslag, van den Broek en van den Berg.
Naast ons (Johan, Marijke) onze ouders: (v.l.n.r.): Ate de Boer, Geeske Postma
en Evert ten Hove en Mies van den Broek.
Op de onderste rijen: Dochter Mirjam en Matthijs en hun kinderen: (v.l.n.r.)Nikki en Benjamin.
Zoon Martijn en Jolanda en hun kinderen : (v.l.n.r.) Tirza. Nadia
en Jorn
Mijn naam is Johan de Boer. Ik ben getrouwd met Marijke ten Hove. Bovenstaande families vormen het uitgangspunt van mijn 'historisch- en genealogisch' onderzoek.
Ik draag deze website op aan Marijke, Mirjam, Matthijs, Martijn, Jolanda, Nikki, Benjamin , Jorn, Nadia en Tirza. Het is mijn bedoeling familie-gegevens, die ik op velerlei gebied heb verzameld, voor hen en andere belangstellenden, meer toegankelijk te maken. Dit onder het motto van: wie zijn verleden niet kent, heeft geen toekomst.
Was het vroeger alleen voor de elite weggelegd; nu kunnen wij misschien ook op deze manier onze eigen familiegeschiedenis vastleggen.
Een gedicht van de bekendste Friese dichter uit de vorige eeuw: Obe Postma (voor zover ik weet geen familie.....) drukt het bovenstaande wel op eigen manier uit:
' T HAT WEST, IT IS
't Hat west, it is; it stiet beskreaun
En heart ta wrâlds bestean,
't Is by it grutte barren komd
En kin net mear fergean.
Wy drage it mei yn ús ûnthâld
In libben barrens stik,
Mar fèster wierheid hat it wûn
Yn ivichheids beskik.
O freonen dy 't myn jonkheid hie,
O mienskip my sa nei!
Fergûn, ferstoarn? Mar heger geast
Hat it yn ljochte dei.
Vanaf 2004 heb ik me vooral bezig gehouden met mijn eigen familie: Postma en de Boer.
In oktober 2005 heb ik via Genlias, de genealogische databank voor geheel Nederland, een begin gemaakt met de stamboom van Marijke: van den Broek en ten Hove. Ook heb ik aantekeningen gemaakt van de verhalen van vroeger die schoonmoeder Mies ten Hove en de tantes Cok van den Broek en Jo ten Hove ons vertelden.
Nog vóór 1990 ging mijn belangstelling al uit naar mijn stamboom. Vele malen bezocht ik daarvoor het Rijks Archief aan de Boterhoek te Leeuwarden. Met heit Ate ben ik daar één keer op bezoek geweest. Dat was blijkbaar niet zo inspirerend voor hem. Er stonden nogal wat monitoren en andere voor hem moeilijke apparaten. Het is, wat hem betreft, bij deze ene keer gebleven.
In 2000 ben ik begonnen met mijn eerste site: NikkiMania. Deze site bestond voornamelijk uit foto's van Nikki.
Na de geboorte van Benjamin (17 mei 2004) is NikkiMania voortgezet onder de naam NikkiBenMania als foto-album.
Natuurlijk gold hetzelfde voor Jorn (geboren op 3 september 2004) :JornMania en Nadia (geboren op 10 december 2006): JornNadiaMania.
Beide albums stonden nog op alexanderschool.nl. In augustus 2004 kreeg ik (van OnnO) de beschikking over een ander domein: fam-deboer.xqi.nl .Toen heb ik mijn 'echte' website gebouwd met een eerste aanzet om onze familiegeschiedenis te publiceren.
Daar xqi.nl niet het eeuwige leven zou hebben, heb ik voor een eigen domein gekozen. Jdeboer.nl was uiteraard allang uitgegeven. J.A.deBoer.nl (ons naambordje) was helaas ook niet meer beschikbaar zodat ik toch blij ben met mijn huidige domein: jadeboer.nl .
In 1994 en 1995 heb ik mem Geeske, onder het koffiedrinken op de zondagmorgen, geïnterviewd. Eigenlijk vertelde mem veel liever een verhaal van vroeger over Gaasterlandse personen dan bijvoorbeeld antwoord te geven op de vraag: "Wat aten jullie toen"? Dit heb ik uitgewerkt in "Klaaske Mulder en Klaas Postma " (mem's ouders).
Heit Ate was al overleden. Verhalen over zijn jeugd zijn bij mij fragmentarisch blijven hangen:
-Zo had hij bij het margarine-merk Blue Band, op grond van zijn rapportcijfers, de hoofdprijs gewonnen. Een reis naar Zwitserland van een week............
Heit Ate, rechts.
-Het spelen op de boerderij waarbij omke Willem zijn hoofd in een melkbus stak en er niet meer uit kon komen!
-Polsspringen in het voorjaar met een hele groep jongens; tot er één een nat pak haalde. Dan ging het in optocht naar huis toe onder het zingen van: "Een snoek, een snoek, een hele dikke snoek". Beppe Trijntje, die het gezang al van ver aan hoorde komen, hoopte dan dat het niet één van haar zonen was. Vaak was omke Willem het slachtoffer. .
Veel meer kan ik direct niet meer naar boven halen.
Ik ben ook zeer ingenomen met de inbreng over vroegere tijden van enkele omkes de Boer en anderen:
Het blijkt dat er ook interesse is van andere familieleden uit Canada: de helft van de familie de Boer/Atsma is in de vijftiger jaren naar Canada geëmigreerd. Bijna niemand daar, vanaf de tweede generatie, kan Nederlands lezen.......Ik kan nu duidelijk merken dat mijn site regelmatig door Canadezen bezocht wordt .
Van 2008-2010 is nogal de nadruk komen te liggen op gebeurtenissen die zich in de Tweede Wereldoorlog hebben afgespeeld bij mijn ouders
en hun ouders. Het gaat over Joodse onderduikers die bij hen de oorlog hebben overleefd:
-
Betty de Bruin bij mijn ouders in Wijckel.
-
Jos Poran bij pake en beppe Postma en hun zoon, omke Hendrik (en tante Geeske), in Nijemirdum.
-
Het echtpaar Locher bij pake en beppe de Boer in Sneek.
