Elke zondagmorgen gingen wij koffiedrinken bij heit en mem op 'Hoornbloem' en later bij mem op 'Kamgras'.
In 1994 kwam ik op het idee om van de verhalen die mem vertelde over vroeger (vooral haar jeugd) aantekeningen te maken. Die aantekeningen gebruik ik nu om de tijd te schetsen waarin zij opgroeide. Het gaat over de tijd van 1915 tot 1941. In 1941 trouwde ze met heit Ate. Alle verhalen vertelde mem Geeske uiteraard in het fries. Dat gaf een extra dimensie aan de verhalen. Daar waar ik het nodig vond, ben ik op het fries overgegaan. Het is wel fonetisch_Gaasterlands_fries. Ik vond het zo prettiger opschrijven dan met het woordenboek ernaast.
Mem had een ijzeren geheugen. Als ze vertelde over vroeger deed ze vaak haar ogen dicht en riep op die manier de oude beelden weer op. Wanneer ze er niet uitkwam zei ze: 'Vraag het maar aan Neeltje'. Neeltje was een jaar ouder dan zij en woonde bij haar in de buurt. Zij trokken altijd met elkaar op . Toch waren ook sommige herinneringen verdwenen; over onaangename zaken sprak ze liever niet. Die was ze 'vergeten'.
Nadat de verhalen uitgewerkt waren, heb ik ze op deze site gepubliceerd. Met mijn resultaten van zoektocht naar de voorouders: de stamboom van de Postma's.
Uit het notarieel archief en het kadaster zijn meer interessante gegevens gekomen.
Zo stond er op de plaats van de huidige 'Postma' boerderij in 1832 een huis met een vuurhok.Geeske1
|
|
|
Neeltje |
Vuurhok |
Zoek vuurhok |
Het adres was Nijemirdum 5. Het huis en erf was groot 29 are en 40 centiare. De eigenaresse was barones Constantia Rengers . In 1915 was er ondertussen nog een huisje aan vastgebouwd. Neef Durk laat met plezier de buitenankers in de huiskamer zien daar waar de buitenmuur van het eerste huis (hierboven) ophield. Het is nu een binnenmuur in de woonkamer geworden. Het vuurhok staat er nog steeds hoewel in een zeer slechte conditie. Het is wel enige oorspronkelijke bouwsel van vóór 1832 dat overgebleven is. Na 1916 heeft pake Klaas de grote boerderij laten bouwen. Het adres in 1915 was:
Schuin tegenover de boerderij, aan de andere kant van de weg, stond het Jachthuis. Dat is later afgebroken. Er staat geen gebouw meer.
De buurt achter de familie Postma heet nu Nij Amerika en vroeger in de tijden van mem Geeske, de Nije Reed. Nu de Hege Bouwen.
De mensen die daar woonden, hadden het arm en waren dus klein behuisd. De eeste huizen waren plaggenhutten.
Mem's vriendin, Neeltje, woonde er. 's Zomers als het stil weer was konden ze elkaar beroepen.
"Ga je morgen met je vader en moeder mee naar de kerk of loop je met mij op?", riep Neeltje wel eens.
Met de ouders van mem Geeske: beppe Klaaske en pake Klaas, omstreeks 1900,begint mijn Postma/Mulder verhaal.
Dit loopt door met de geschiedenis van mijn ouders: mem Geeske Postma en heit Ate de Boer.
Na 1965 is het logische vervolg: de historie van Marijke ten Hove en Johan de Boer.
Vanaf ongeveer 2000 kunnen Mirjam van Kempen en Martijn de Boer dit (afzonderlijk) voortzetten.
We hebben dan al één eeuw familie-geschiedenis van deze tak.
