Ik weet niet of het aan de tijdsgeest lag, maar ik werd begin 2005 opgebeld door Jos Poran uit Israël. Hij wilde enkele bijzonderheden weten over de familie Postma waar hij als Joods jongetje was ondergedoken. Die familie was mijn pake Klaas, beppe Klaaske, omke Hendrik en tante Geeske die tesamen op de Postma boerderij in Nijemirdum woonden.
Aan het slot van het gesprek vroeg hij naar Betty de Bruin, een Joods meisje die bij mijn ouders ondergedoken was geweest. Betty had bij de geboorte van mijn zus Karin (1944) enkele dagen bij de Postma's gelogeerd.
Ik vertelde dat wij al meer dan 25 jaar niets meer van Betty gehoord hadden.
Enkele dagen later belde Jos weer op met de boodschap dat hij het adres van Betty had gevonden; ze woonde in Hilversum. Het daarop volgende contact met haar was allerhartelijkst.
Nu ik toch op deze manier bezig was, heb ik het verhaal van de Joodse familie Locher bij mijn pake Johan de Boer en beppe Trijntje Atsma in Sneek, opgetekend door de omkes Sjirk en Herre, nogeens aandachtig gelezen.
Allereerst heb ik in het telefoonboek alle Lochers in Nederland opgezocht. Het waren er zo'n 25. Er bleken, grof geteld, twee families Locher te bestaan:
-Een Zwitserse tak. Daar waren de meesten van. Die waren hier na de oorlog komen wonen en kon ik dus uitsluiten.
-En een Amsterdamse.
De laatste moest het zijn. Maar niemand in Amsterdam kon mij verder helpen.
Eén van de laatste telefoontjes bracht me bij een familie in Emmen. Toen ik mijn verhaal vertelde, zei de wat oudere man dat het zijn neef en nicht, Maupie en Clara Locher waren. Bingo. Helaas kon hij me niet verder helpen. De familie had geen enkel contact meer met elkaar. Er waren weinig familieleden die de oorlog hadden overleefd en men kon daarna heel slecht met elkaar opschieten. Geen adres, telefoonnummer of iets dergelijks was voorhanden.
Een virtueel bezoek aan het gemeentearchief van Amsterdam bracht meer uitkomst. Er waren tot 1939 van alle inwoners van Amsterdam gezinskaarten gemaakt die ter inzage waren. Ook waren er marktkaarten: vergunningen op naam om op een markt iets te mogen verkopen. Meestal hoorde hier een foto van de betreffende persoon bij.
Op maandag 8 augustus 2005 ben ik naar het archief gereden en heb de bovengenoemde kaarten gevonden.
Gezinskaart
marktkaart
foto op de marktkaart
Onze familie Locher bestond dus uit:
--Mozes (Maupie) Locher, geboren op 13 februari 1905 te Amsterdam.
--Clara Hamerslag, geboren op 30 augustus 1906 te Amsterdam.
--Mietje (Miep) Locher, geboren op 17 november 1925.
--Karel Locher, geboren op 24 april 1928.
--Abraham(Appie) Locher, geboren op 16 juni 1932.
Miep heeft de oorlog niet overleefd.
Op 20 mei 1943 arriveerde zij in kamp Westerbork.
Vijf dagen later, op 25 mei 1943, werd zij op de trein naar Sobibor gezet.
Op 28 mei 1943 kwam zij daar aan en is direct vermoord.
Source
In Memoriam - Nederlandse oorlogsslachtoffers, Nederlandse Oorlogsgravenstichting (Dutch War Victims Authority), `s-Gravenhage (courtesy of the Association of Yad Vashem Friends in Netherlands, Amsterdam)
Last Name
LOCHER
First Name
MIETJE
Date of Birth
17/10/1925
Place of Birth
AMSTERDAM,NOORDHOLLAND,NETHERLANDS
Place of Death
SOBIBOR,Camp
Date of Death
28-5-1943
Type of material
list of victims from the Netherlands
Language
Dutch
En Karel is de hoofdpersoon uit het verhaal van omke Sjirk Johans: 'Ben jij morgen jarig?' Karel's schuilnaam in de oorlog was Herman Post; door omke Sjirk juist genoemd!
Mijn volgende stap zal zijn: eerst te kijken of de jongste, Abraham, nog leeft.
Het was een voordeel dat de naam Locher ook in de USA niet zoveel voorkomt. In de vele telefoonboeken vond ik een A. Locher met de juiste leeftijd: 73 jaar. Deze Locher woont in Boynton Beach in Florida. Op 11 augustus 2005 maar eens geprobeerd te bellen. Het bleek de juiste te zijn. We konden Nederlands met elkaar spreken.
Vader Mozes en moeder Clara waren al geruime tijd geleden overleden. Broer Karel in 1999. Zus Miep (Esther) en Appie waren dus nog in leven.
Toen ik mijn verhaal vertelde zei hij: "Daar krijg ik kippevel van". We spraken af dat hij eerst het verhaal van zijn ouders zou lezen en dat hij de dag daarop zou terugbellen. Dat heeft hij gedaan. Natuurlijk had zijn hele familie het verhaal ook gelezen; mooi dat het in het Engels vertaald was.
Zijn eerste reactie was dat zijn moeder een hele lieve vrouw was die heel goed kon koken en een dienstmeisje konden ze zich vóór de oorlog niet permitteren.
De familie en hij vond de geschiedenis zeer boeiend beschreven.
Telefonisch heb ik Appie geinterviewd: zijn verhaal staat in deel 4
Van Alan, zijn zoon, heb ik de geschiedenis van het laatste gedeelte van Karel's leven in de USA gekregen.
Alan, zoon
Karel, vader
Karel Locher verhuisde naar de Verenigde Staten na de Tweede Wereldoorlog met zijn broer Abraham op sleeptouw op 2 juni 1950. Een van zijn eerste baantjes kreeg hij in metaal fabriek voordat hij drukker werd.
In 1958 reisde Karel terug naar Amsterdam om daar te voetballen voor de Hollandse Sport Club. Tijdens zijn bezoek ontmoette hij zijn toekomstige echtgenote Fifi in De Kroon op het Rembrandsplein. Fifi voegde zich hetzelfde jaar nog bij Karel in de Verenigde Staten. De twee trouwden op 7 juni 1959 in de Portugese synagoge in New York. Kort nadat zij getrouwd waren verhuisden ze naar Carlstad, NJ. Van Carlstad verhuisden ze naar Garfield, New Jersey waar zij tot 1967 bleven wonen.
De Kroon, Rembrandtsplein
Het eerste kind van Karel en Fifi heette Monique Jacqueline en werd op1 augustus 1961 geboren. De tweede, Alan Glenn, werd op 18 oktober 1966 geboren. Het gezin verhuisde naar Ridgefield, NI in 1967. Karel en Fifi bleven hier tot hun dood in 1999 en 2007 wonen.
In 1957/1958 ging Karel bij Somers Uniforms werken. Hij bleef er 37 jaar. In 1994 ging hij met pensioen, kort na zijn laatse verblijf in het ziekenhuis. In 1994 werd hij in het ziekenhuis opgenomen voor een bypass. Hij zwoer nadien dat hij nooit meer in een ziekenhuis opgenomen wenste te worden. Door de jaren heen was hij verschillende malen opgenomen geweest.
Monique trouwde met John Collins op 20 september 1994. Ze kregen twee kinderen Zachary (4-12-94) en Benjamin ((4-12-94) . Momenteel wonen ze in Davidson, North Carolina. Alan verblijft nu in New York.
Karel overleed vredig in zijn slaap op 6 januari 1999. De avond voordat hij stierf bracht hij thuis een rustige avond door met zijn familie. Hij hield zich bezig met wat hij heel graag deed - het spelen met zijn beide kleinzoons, Zack en Ben.
Mijn vader was een erg rustige man die het niet vaak over de oorlog had.
Wel kregen wij vader (en moeder) zover hun verhaal over de oorlog voor Spielberg's Shoah Foundation te vertellen. InterviewCode 11395. Daar heb ik de DVD van.
Omtrent Bevrijdingsdag 2008 mailde ik maar weer eens naar Alan. Die DVD bleef mij aantrekken. Ik heb toen maar eens rechtstreeks aan hem gevraagd of hij een copie van die DVD op wilde sturen. Dat wilde hij wel doen en eind augustus 2008 kreeg ik een exemplaar.
Bij het zien ervan besefte ik dat wat het de familie Locher betrof, de cirkel rond was. Ik had nu toch Karel te zien gekregen terwijl hij zijn verhaal over de oorlogstijd vertelde. En dat na zijn dood in 1999.
Het interview heb ik uitgewerkt en op mijn site gezet : Interview met Karel Locher opgenomen door Spielberg's Shoah Foundation.
Karel Locher
Appie Locher
Passagierslijst ss Veendam met Karel en Appie, 1950
passagierslijst ss Veendam met Maupie, Clara en Miep ; 1951
